auctoritatis N F

auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,

In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

Cic. Inv. 1, 28, 43:

utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

id. N. D. 3, 38, 91.—

Esp.,

A view, opinion, judgment:

errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

Cic. Clu. 50, 139:

reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

id. Imp. Pomp. 20; 22:

Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

id. N. D. 3, 3, 7:

plus apud me antiquorum auctoritas valet,

id. Lael. 4, 13.—

Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

Plaut. Poen. 1, 1, 19:

Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

id. Off. 3, 27, 100:

jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

id. Verr. 2, 1, 42:

ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

id. Att. 10, 1, 1:

his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

Cic. Fam. 6, 6, 2.—

Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

Cic. Caecin. 18, 51:

verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

id. ib. 18, 52:

legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

id. Phil. 3, 3:

nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,

Esp., in political lang., t. t.

Senatūs auctoritas,

The will of the senate:

agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,

A decree of the senate, = Senatūs consultum:

Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

Cic. Leg. 2, 15, 37:

sine senatūs auctoritate foedus facere,

id. Off. 3, 30, 109:

Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

id. Fam. 1, 2 fin.:

responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

Liv. 7, 31:

imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

id. 26, 2:

Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

Suet. Claud. 12:

citra senatūs populique auctoritatem,

id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

the latter, one that is passed without opposition,

Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—

Auctoritas populi, the popular will or decision:

isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

Cic. Imp. Pomp. 22; so,

publica,

Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—

Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—

Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

Cic. Verr. 2, 2, 49:

Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

id. N. D. 3, 35, 85:

Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

id. Phil. 8, 8.—

Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

Cic. Verr. 2, 1, 48:

id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

id. Off. 3, 29, 105:

Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

Vell. 2, 32:

optimatium auctoritatem deminuere,

Suet. Caes. 11; so,

auctoritatem habere,

Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

adripere,

id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

facere,

to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

imminuere,

Cic. de Or. 2, 37 fin.:

levare,

id. Ac. 2, 22, 69:

fructus capere auctoritatis,

id. Sen. 18, 62:

Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

Varr. R. R. 2, 5:

sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

id. Fl. 4:

utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

auctoritas praecipua lupo (pisci),

Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

unguentorum,

id. 13, 1, 2, § 4:

auctoritas dignitasque formae,

Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—

An example, pattern, model:

omnium superiorum auctoritatem repudiare,

Cic. Verr. 2, 3, 19:

memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

id. Sest. 6, 14:

valuit auctoritas,

id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—

A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

Cic. Off. 2, 9, 34:

desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

id. Fl. 22, 53:

Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

id. Div. 2, 54, 110:

tollitur omnis auctoritas somniorum,

id. ib. 2, 59, 123:

cum ad vanitatem accessit auctoritas,

id. Lael. 25, 94.—

Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.

A record, document:

videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

Cic. Verr. 1, 3, 7:

nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

id. ib. 2, 3, 62, § 146.—

The name of a person who is security for something, authority:

cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

Cic. Sull. 13, 37:

sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—

Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

Cic. Caecin. 19, 54:

usūs auctoritas fundi biennium est,

id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—

In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,

In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

Cic. Inv. 1, 28, 43:

utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

id. N. D. 3, 38, 91.—

Esp.,

A view, opinion, judgment:

errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

Cic. Clu. 50, 139:

reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

id. Imp. Pomp. 20; 22:

Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

id. N. D. 3, 3, 7:

plus apud me antiquorum auctoritas valet,

id. Lael. 4, 13.—

Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

Plaut. Poen. 1, 1, 19:

Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

id. Off. 3, 27, 100:

jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

id. Verr. 2, 1, 42:

ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

id. Att. 10, 1, 1:

his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

Cic. Fam. 6, 6, 2.—

Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

Cic. Caecin. 18, 51:

verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

id. ib. 18, 52:

legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

id. Phil. 3, 3:

nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,

Esp., in political lang., t. t.

Senatūs auctoritas,

The will of the senate:

agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,

A decree of the senate, = Senatūs consultum:

Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

Cic. Leg. 2, 15, 37:

sine senatūs auctoritate foedus facere,

id. Off. 3, 30, 109:

Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

id. Fam. 1, 2 fin.:

responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

Liv. 7, 31:

imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

id. 26, 2:

Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

Suet. Claud. 12:

citra senatūs populique auctoritatem,

id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

the latter, one that is passed without opposition,

Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—

Auctoritas populi, the popular will or decision:

isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

Cic. Imp. Pomp. 22; so,

publica,

Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—

Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—

Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

Cic. Verr. 2, 2, 49:

Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

id. N. D. 3, 35, 85:

Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

id. Phil. 8, 8.—

Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

Cic. Verr. 2, 1, 48:

id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

id. Off. 3, 29, 105:

Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

Vell. 2, 32:

optimatium auctoritatem deminuere,

Suet. Caes. 11; so,

auctoritatem habere,

Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

adripere,

id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

facere,

to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

imminuere,

Cic. de Or. 2, 37 fin.:

levare,

id. Ac. 2, 22, 69:

fructus capere auctoritatis,

id. Sen. 18, 62:

Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

Varr. R. R. 2, 5:

sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

id. Fl. 4:

utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

auctoritas praecipua lupo (pisci),

Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

unguentorum,

id. 13, 1, 2, § 4:

auctoritas dignitasque formae,

Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—

An example, pattern, model:

omnium superiorum auctoritatem repudiare,

Cic. Verr. 2, 3, 19:

memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

id. Sest. 6, 14:

valuit auctoritas,

id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—

A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

Cic. Off. 2, 9, 34:

desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

id. Fl. 22, 53:

Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

id. Div. 2, 54, 110:

tollitur omnis auctoritas somniorum,

id. ib. 2, 59, 123:

cum ad vanitatem accessit auctoritas,

id. Lael. 25, 94.—

Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.

A record, document:

videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

Cic. Verr. 1, 3, 7:

nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

id. ib. 2, 3, 62, § 146.—

The name of a person who is security for something, authority:

cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

Cic. Sull. 13, 37:

sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—

Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

Cic. Caecin. 19, 54:

usūs auctoritas fundi biennium est,

id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—

In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,

In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

Cic. Inv. 1, 28, 43:

utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

id. N. D. 3, 38, 91.—

Esp.,

A view, opinion, judgment:

errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

Cic. Clu. 50, 139:

reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

id. Imp. Pomp. 20; 22:

Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

id. N. D. 3, 3, 7:

plus apud me antiquorum auctoritas valet,

id. Lael. 4, 13.—

Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

Plaut. Poen. 1, 1, 19:

Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

id. Off. 3, 27, 100:

jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

id. Verr. 2, 1, 42:

ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

id. Att. 10, 1, 1:

his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

Cic. Fam. 6, 6, 2.—

Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

Cic. Caecin. 18, 51:

verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

id. ib. 18, 52:

legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

id. Phil. 3, 3:

nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,

Esp., in political lang., t. t.

Senatūs auctoritas,

The will of the senate:

agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,

A decree of the senate, = Senatūs consultum:

Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

Cic. Leg. 2, 15, 37:

sine senatūs auctoritate foedus facere,

id. Off. 3, 30, 109:

Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

id. Fam. 1, 2 fin.:

responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

Liv. 7, 31:

imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

id. 26, 2:

Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

Suet. Claud. 12:

citra senatūs populique auctoritatem,

id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

the latter, one that is passed without opposition,

Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—

Auctoritas populi, the popular will or decision:

isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

Cic. Imp. Pomp. 22; so,

publica,

Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—

Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—

Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

Cic. Verr. 2, 2, 49:

Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

id. N. D. 3, 35, 85:

Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

id. Phil. 8, 8.—

Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

Cic. Verr. 2, 1, 48:

id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

id. Off. 3, 29, 105:

Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

Vell. 2, 32:

optimatium auctoritatem deminuere,

Suet. Caes. 11; so,

auctoritatem habere,

Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

adripere,

id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

facere,

to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

imminuere,

Cic. de Or. 2, 37 fin.:

levare,

id. Ac. 2, 22, 69:

fructus capere auctoritatis,

id. Sen. 18, 62:

Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

Varr. R. R. 2, 5:

sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

id. Fl. 4:

utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

auctoritas praecipua lupo (pisci),

Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

unguentorum,

id. 13, 1, 2, § 4:

auctoritas dignitasque formae,

Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—

An example, pattern, model:

omnium superiorum auctoritatem repudiare,

Cic. Verr. 2, 3, 19:

memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

id. Sest. 6, 14:

valuit auctoritas,

id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—

A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

Cic. Off. 2, 9, 34:

desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

id. Fl. 22, 53:

Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

id. Div. 2, 54, 110:

tollitur omnis auctoritas somniorum,

id. ib. 2, 59, 123:

cum ad vanitatem accessit auctoritas,

id. Lael. 25, 94.—

Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.

A record, document:

videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

Cic. Verr. 1, 3, 7:

nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

id. ib. 2, 3, 62, § 146.—

The name of a person who is security for something, authority:

cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

Cic. Sull. 13, 37:

sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—

Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

Cic. Caecin. 19, 54:

usūs auctoritas fundi biennium est,

id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—

In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).

A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:

adsum apud te, genitor,

id. ib. p. 522, 32:

alteram (partem) apud me adponito,

Plaut. Trin. 4, 3, 60:

nunc hic apud te servio,

id. Capt. 2, 2, 62:

scriptorum non magnast copia apud me,

Cat. 68, 33 Mull.:

mane apud me,

Vulg. Gen. 29, 19:

Advocatum habemus apud Patrem,

ib. 1 Joan. 2, 1:

cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,

Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—

Esp.

a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:

Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,

Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:

hic apud me hortum confodere jussi,

id. Aul. 2, 2, 66:

si commodumst, apud me, sis, volo,

Ter. Heaut. 1, 1, 110:

condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?

Plaut. Trin. 1, 2, 159:

Quid sibi volunt homines isti apud te?

Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:

cenabis bene apud me,

Cat. 13, 1:

apud me habitavit,

Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:

apud te cenavit,

id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:

in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,

Vulg. Jud. 19, 9:

tenet intus apud se,

Lucil. 9, 59 Mull.:

Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,

Cic. Att. 5, 6:

apud se fecit manere,

Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:

de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,

Cic. Cat. 3, 10:

Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,

id. Phil. 1, 8:

mansit apud eum quattuor mensibus,

Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:

apud quem deversatus es,

Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):

habitasti apud Heium Messanae,

Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:

Fuisti apud Laecam illa nocte,

id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:

apud Ostorium Scapulam epulatur,

Tac. A. 14, 48:

apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,

id. H. 3, 74; 1, 14:

Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,

Vulg. Act. 9, 43:

invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,

Cic. Dom. 83:

qui apud te esset eductus,

id. Quinct. 69:

apud quem erat educatus,

id. Lael. 20, 75:

cum alter ejus filius apud matrem educaretur,

id. Clu. 27:

disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,

Tac. A. 15, 52:

se apud Q. Mucium jus civile didicisse,

id. Or. 30:

apud eosdem magistratus institutus,

Suet. Calig. 24:

servorum manus tamquam apud senem festinantes,

Tac. H. 1, 7:

in convivio apud regem,

id. A. 2, 57: Bene vale;

apud Orcum te videbo,

in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:

sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,

Tac. A. 11, 27:

frater apud Othonem militans,

in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,

nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),

id. ib. 2, 27:

quorum sint legati apud se,

in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:

Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

id. ib. 1, 47:

dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,

at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:

Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,

at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:

duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,

Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:

a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,

Cic. Sest. 41:

domi esse apud sese archipiratas dixit duos,

id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:

quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,

Cic. Verr. 1, 50:

esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,

id. ib. 4, 16:

nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,

id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,

Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):

Sumne ego apud me?

Plaut. Mil. 4, 8, 36:

Non sum apud me,

Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:

Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,

Ter. Heaut. 5, 1, 48:

Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,

id. And. 5, 4, 34:

Num tibi videtur esse apud sese?

id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):

proin tu fac, apud te ut sies,

id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—

In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.

Of civil or military affairs, before:

cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,

Cic. Arch. 3:

apud eosdem judices reus est factus,

id. Clu. 22, 59:

vis de his judicari apud me?

Vulg. Act. 25, 9:

accusavit fratres suos apud patrem,

ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:

hoc, quod nunc apud pontifices agis,

Cic. Dom. 51; 117:

istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,

id. Lig. 12:

qui hanc causam aliquotiens apud te egit,

id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:

(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,

id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:

tutoresne defendent apud istius modi praetorem?

Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:

omnia apud praetores gererentur,

Tac. Or. 38:

causam nescio quam apud judicem defendebat,

Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:

apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,

Cic. Lig. 6:

apud judicem causam dicere,

id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:

apud aliquem dicere,

id. Lig. 6; id. Deiot. 4:

verba apud senatum fecit,

id. Verr. 2, 2, 20:

habita apud senatum oratione,

Tac. A. 12, 25; 6, 8:

haec apud patres disseruit,

id. ib. 2, 43; 4, 2;

4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,

Cic. Verr. 4, 18:

Quae est ergo apud Caesarem querella?

id. Lig. 25:

isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,

id. Caecin. 38:

petita multa est apud eum praetorem,

id. Verr. 1, 155:

causam contra aliquem apud centumviros dicere,

id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:

numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,

Cic. Verr. 3, 120:

apud eorum quem qui manumitteretur,

Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—

In extra judicial cases, before:

apud hunc confessus es et genus etc.,

Plaut. Capt. 2, 3, 52:

nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,

id. ib. 3, 4, 93:

apud erum qui (servos) vera loquitur,

id. Am. 2, 1, 43:

apud novercam querere,

id. Ps. 1, 3, 80:

ego apud parentem loquor,

Cic. Lig. 30:

plura fateri apud amicos,

Tac. A. 14, 62:

aliquid apud aliquem laudare,

Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:

aliquem apud aliquos vituperare,

Cic. Phil. 2, 11:

apud quem tu etiam nos criminari soles,

id. Vatin. 29.—

Of one's feelings, views, judgment, with, in the view or sight of, before.

With verbs:

apud Tenedios sanctissimus deus habetur,

Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:

quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,

id. ib. 2, 126;

1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,

id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:

apud judicem grave et sanctum esse ducetur,

id. Q. Rosc. 6:

Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,

Vulg. Gal. 3, 11:

haec apud illos barbatos ridicula videbantur,

Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:

unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,

Vulg. 2 Pet. 3, 8.—

With adjj.:

fuisti apud pontifices superior,

Cic. Dom. 4:

qui honos est apud Syracusanos amplissimus,

id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:

quam clara (expugnatio) apud omnes,

id. Verr. 1, 50; 2, 50:

Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,

Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:

hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,

Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:

quod aeque apud bonos miserum est,

id. ib. 1, 29:

quae justa sunt apud nos,

Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:

tunc eritis inculpabiles apud Dominum,

ib. Num. 32, 22:

si is pretio apud istum idoneus esset,

Cic. Verr. 2, 121.—

With substt.:

est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,

Cic. Verr. 1, 46:

tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,

id. ib. 5, 150:

qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,

id. ib. 2, 111:

Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,

Curt. 6, 72:

abominatio est uterque apud Deum,

Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,

Liv. 6, 39, 11:

Sic apud animum meum statuo,

Sall. de Ord. Rep. 2:

sic statuere apud animum meum possum,

Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—

And simply before, in the presence of:

id apud vos proloquar,

Plaut. Capt. prol. 6:

nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,

Ter. Heaut. 3, 3, 14:

se jactant apud eos, quos inviti vident,

Cic. Fl. 61:

licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,

id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:

plus quam apud vos commemorari velitis,

Cic. Caecin. 77:

non apud indoctos loquor,

id. Pis. 68:

ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,

Caes. B. G. 1, 19:

quid apud magnum loquerentur Achillem,

Ov. M. 12, 163:

neque raro neque apud paucos talia jaciebat,

Tac. A. 4, 7:

loqui de se apud aliquem,

Cic. Att. 1, 3:

mentiri apud aliquem,

Plaut. Poen. 1, 1, 24:

apud aliquem profiteri,

Curt. 7, 7, 24:

Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

Cic. Mur. 61:

Caesar apud milites contionatur,

Caes. B. C. 1, 7:

gratias agere alicui apud aliquem,

Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:

si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,

Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:

Quae fundebat apud Samson lacrimas,

Vulg. Jud. 14, 16.—

Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:

quom apud te parum stet fides,

Plaut. Ps. 1, 5, 62:

Et bene apud memores veteris stat gratia facti,

Verg. A. 4, 539:

At fides mihi apud hunc est,

Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:

ut apud me praemium esse positum pietati scias,

id. Hec. 4, 2, 8:

alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,

Vulg. Matt. 6, 1:

illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,

Cic. Imp. Pomp. 46:

(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,

Caes. B. G. 2, 14:

si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,

Cic. Sest. 12:

Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,

id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:

ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,

id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:

(servi) apud eum sunt in honore et pretio,

id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:

videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,

id. Verr. 5, 181:

quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,

id. ib. 1, 42:

domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,

id. Clu. 154; id. Mur. 38:

Dumnorigem, magna apud plebem gratia,

Caes. B. G. 1, 18:

tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,

id. ib. 1, 20:

certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,

Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:

utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

apud quem ut multum gratia valeret,

Nep. Con. 2, 1:

video apud te causas valere plus quam preces,

Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:

quod apud vos plurimum debebit valere,

Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:

qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 113:

speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,

id. Sex. Rosc. 141:

(eum) apud finitimas civitates largiter posse,

Caes. B. G. 1, 18:

quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,

Cic. Verr. 1, 19:

quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,

id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:

qui apud eum plurimum poterat,

id. ib. 3, 130:

qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,

id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:

faciles sunt preces apud eos, qui etc.,

Cic. Har. Resp. 63:

nihil me turpius apud homines fuisset,

id. Att. 2, 19:

apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,

Cels. 3, 23.—

Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:

CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,

Cic. Fl. 52:

Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,

Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:

qui (colonus) perigrinatur apud vos,

Vulg. Exod. 12, 49:

qui regnabat apud vos,

ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:

si iste apud eos quaestor non fuisset,

Cic. Div. in Caecil. 4; 65:

Apud eos fuisse regem Divitiacum,

Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:

qui (praetores) apud illos a populo creantur,

Cic. Fl. 44:

apud quos consul fuerat,

id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:

apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,

id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:

fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,

Verg. A. 6, 568;

Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,

Cic. Font. 42:

qui apud socios nominis Latini censi essent,

Liv. 41, 9:

qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,

Cic. Verr. 4, 109:

id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,

id. ib. 4, 80:

si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,

id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:

ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,

Cic. Verr. 2, 131:

si tu apud Persas deprehensus etc.,

id. ib. 5, 166:

Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,

Caes. B. G. 1, 2:

apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:

quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,

Caes. B. G. 1, 50:

aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,

Tac. G. 31:

Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),

Verg. A. 2, 71:

apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,

Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:

qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,

in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:

apud exercitum mihi fueris tot annos,

id. Mur. 45:

quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,

in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:

simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,

Tac. H. 5, 10:

quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,

with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—

In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:

Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,

id. de Or. 1, 7, 28:

quo in libro,

id. ib. 1, 11, 47):

ut scriptum apud eundem Caelium est,

Cic. Div. 1, 26, 55:

apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,

id. Sen. 22, 79:

quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,

id. Off. 1, 9, 28:

apud Agathoclem scriptum in historia est,

id. Div. 1, 24, 50:

ut est apud poetam nescio quem,

id. Phil. 2, 65:

Quod enim est apud Ennium, etc.,

id. Off. 1, 8, 26:

de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,

id. ib. 1, 25, 87:

Apud Varronem ita est, etc.,

Plin. 18, 35, 79, § 348:

ut video scriptum apud Graecos,

Cic. Scaur. 4:

invenio apud quosdam auctores,

Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:

reperio apud scriptores,

id. ib. 2, 88:

apud Solonem,

i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:

cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,

Tac. Or. 9. —Also of speakers:

apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,

Tac. Agr. 22.—

a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:

quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,

Cic. Leg. 2, 13, 33:

juris civilis magnum usum apud multos fuisse,

id. Brut. 41, 152:

cum apud eum summum esset imperium populi,

Nep. Phoc. 2, 4:

omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,

Sall. C. 20, 8:

par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,

Liv. 22, 30, 8:

apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),

Tac. A. 12, 35:

pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),

id. H. 4, 76:

minorem esse apud victos animum,

id. ib. 3, 1;

2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,

Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:

apud te est fons vitae,

Vulg. Psa. 35, 10:

apud Dominum (est) misericordia,

ib. ib. 129, 7.—

Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:

erat ei apud me pauxillulum Nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,

Cic. Verr. 4, 29:

multa (signa) deposita apud amicos,

id. ib. 4, 36:

apud quem inventus est scyphus,

Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:

te pix atra agitet apud carnuficem,

in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:

qui (obsides) apud eum sint,

Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—

Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:

remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,

Cic. Verr. 4, 2:

si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,

Tac. H. 1, 13; 1, 20:

qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,

Cic. Div. in Caecil. 8:

neque praemia caedis apud interfectorem mansura,

Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:

fidens apud aliquem obligare,

Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:

Essetne apud te is servos acceptissimus?

Plaut. Capt. 3, 5, 56:

non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,

Cic. Verr. 2, 110:

apud publicanos gratiosus fuisti,

id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;

apud Deum autem omnia possibilia sunt,

Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.

Transf. In designations of place,

At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):

verecundari neminem apud mensam decet,

Plaut. Trin. 2, 4, 77:

Quid apud hasce aedis negotii est tibi?

id. Am. 1, 1, 194:

Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?

id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:

navem is fregit apud Andrum insulam,

Ter. And. 1, 3, 17:

apud Tenedum pugna illa navalis,

Cic. Arch. 21:

ut apud Salamina classem suam constituerent,

Nep. Them. 3, 4:

apud oppidum morati,

Caes. B. G. 2, 7:

agri in Hispania apud Karthaginem Novam,

Cic. Agr. 1, 5:

bellatum apud Actium,

Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:

Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,

Ov. R. Am. 163:

morabatur in castris apud Galgalam,

Vulg. Jos. 10, 6:

quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,

Verg. A. 11, 288:

apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,

Tac. A. 4, 25:

Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. H. 3, 35:

apud vexillum tendentes,

id. A. 1, 17:

trepidatur apud naves,

id. H. 2, 15:

hostis est non apud Anienem, sed in urbe,

Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:

quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,

Verg. A. 5, 261:

apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,

Verg. A. 12, 331:

octo apud Rhenum legiones,

Tac. A. 1, 3:

apud ripam Rheni,

id. ib. 2, 83:

probavi te apud Aquam Contradictionis,

Vulg. Psa. 80, 8:

repertus apud fretum Siciliae,

Tac. A. 6, 14:

propitiata Juno apud proximum mare,

id. ib. 15, 44:

apud promunturium Miseni consedit in villa,

id. ib. 6, 50:

Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,

Cat. 63, 53 Mull.:

apud altaria deum pepigere,

before, Tac. A. 11, 9:

decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,

id. ib. 14, 12 (cf.:

unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,

Liv. 41, 9):

apud Caesaris effigiem procubuit,

Tac. A. 12, 17; 13, 23:

quartum apud lapidem substiterat,

id. ib. 15, 60:

laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),

Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;

on the other hand,

id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:

Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,

Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):

quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,

Tac. A. 2, 49.—

At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,

ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,

Tac. A. 4, 64:

apud villam est,

Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:

Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,

Plaut. Ep. 2, 2, 67:

deponere apud Solos in delubro pecuniam,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

ut rationes apud duas civitates possim relinquere,

id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;

13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,

Liv. 28, 29:

donum apud Antium statuitur,

Tac. A. 3, 71:

bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,

id. ib. 6, 11:

Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,

Suet. Tit. 5:

quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,

id. Aug. 93:

apud Mediolanum,

Lact. Mort. Persec. 48:

eum pugionem apud Capitolium consecravit,

Tac. A. 15, 74:

Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,

id. ib. 15, 32:

quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,

id. ib. 3, 72:

qui (rei) apud aerarium pependissent,

Suet. Dom. 9 Roth:

cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,

Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:

ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,

Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:

apud Pharsaliam,

Liv. Epit. 111:

apud Palaestinam,

Eutr. 7, 13:

qui erant apud Helladam,

Vulg. 1 Macc. 8, 9. —

Of time.

With words denoting time or occasion, in, at (rare):

apud saeclum prius,

Ter. Eun. 2, 2, 15:

aliquem apud judicium persequi,

at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—

With words designating persons, with, among, in the time of:

hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,

Cic. Off. 1, 12, 36:

fecerunt hoc multi apud majores nostros,

id. Verr. 2, 118; 5, 148:

Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:

Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),

Tac. A. 2, 33.—

For ad with words implying motion (very rare):

APVT EVM PERVENIRE,

Inscr. Grut. 786, 5:

atque apud hunc eo vicinum,

Plaut. Mil. 2, 5, 70:

Bito apud aurificem,

Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:

(naves) apud insulas longius sitas ejectae,

Tac. A. 2, 24:

qui apud Romanos de societate functus est legatione,

Vulg. 2 Macc. 4, 11.

(cf. ad, I. fin. b.)

It is sometimes placed after its subst.:

quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,

Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:

Is locus est Cumas aput,

Lucr. 6, 747 Lachm.:

montem apud Erycum,

Tac. A. 4, 43:

ripam apud Euphratis,

id. ib. 6, 31:

Misenum apud et Ravennam,

id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—

It is sometimes placed between the subst. and adj.:

barbaras apud gentes,

Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:

non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,

id. ib. 14, 14.—

Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:

apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,

ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416.

* * *

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—

In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25:

artis,

Quint. 10, 5, 3:

auctoritatis et ponderis,

id. 9, 4, 91:

ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum,

id. 10, 3, 1:

virtutum,

id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.—

In the gen. pretii:

plurimi: immo unice unum plurimi pendit,

values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

quem unum Alexander plurimi fecerat,

Nep. Eum. 2, 2:

ut quisque quod plurimi est possidet,

Cic. Par. 6, 2, 48.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—

In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25:

artis,

Quint. 10, 5, 3:

auctoritatis et ponderis,

id. 9, 4, 91:

ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum,

id. 10, 3, 1:

virtutum,

id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.—

In the gen. pretii:

plurimi: immo unice unum plurimi pendit,

values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

quem unum Alexander plurimi fecerat,

Nep. Eum. 2, 2:

ut quisque quod plurimi est possidet,

Cic. Par. 6, 2, 48.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—

In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25:

artis,

Quint. 10, 5, 3:

auctoritatis et ponderis,

id. 9, 4, 91:

ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum,

id. 10, 3, 1:

virtutum,

id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.—

In the gen. pretii:

plurimi: immo unice unum plurimi pendit,

values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

quem unum Alexander plurimi fecerat,

Nep. Eum. 2, 2:

ut quisque quod plurimi est possidet,

Cic. Par. 6, 2, 48.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem [p. 1173] bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.):

multi fortissimi viri,

Cic. Fam. 5, 17, 3:

rationes,

id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1:

beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Mull.: multi alii,

Ter. And. 5, 4, 28.—When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction:

multae et magnae contentiones,

many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26:

O multas et graves offensiones,

id. Att. 11, 7, 3:

multi et graves dolores,

id. Verr. 2, 5, 45, § 119:

multi et varii timores,

Liv. 3, 16, 3:

multae bonaeque artes animi,

Sall. J. 28, 5:

multa et clara facinora,

Tac. A. 12, 31.—But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted:

multi improbi,

Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65:

multi boni, docti, prudentes,

id. Fl. 4, 8:

multi nobiles,

id. Planc. 20, 50:

multa acerba habuit ille annus,

id. Sest. 27, 58; 66, 139:

multa infanda,

Liv. 28, 12, 5:

multa falsa,

id. 35, 23, 2.—Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception:

multa secunda proelia,

victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1:

multa libera capita,

freemen, id. 42, 41, 11:

multae liberae civitates,

republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68:

multos fortes viros,

id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17:

multi clari viri,

noblemen, id. Leg. 1, 5, 17:

multi primarii viri,

id. Verr. 2, 2, 61, § 149.—Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases:

multi clarissimi viri,

Cic. Phil. 11, 10, 24:

multi amplissimi viri,

id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19:

multi honestissimi homines,

id. Fam. 15, 15, 3:

multi peritissimi homines,

id. Caecin. 24, 69:

multi summi homines,

id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56:

multi clarissimi et sapientissimi viri,

id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.—Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives:

in veteribus patronis multis,

Cic. Div. in Caecil. 1, 2:

multa praeterea bella gravia,

id. Agr. 2, 33, 90:

multis suppliciis justis,

id. Cat. 1, 8, 20:

multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt,

id. Imp. Pomp. 2, 6:

plurima signa pulcherrima,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61.—When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted:

virtutes animi multae et magnae,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

causas ille multas et graves habuit,

id. Clu. 30, 82;

and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis,

id. Cael. 5, 12:

prodigia multa, foeda,

Liv. 40, 29, 1.—With a partitive gen.:

multi hominum,

Plin. 16, 25, 40, § 96:

multae silvestrium arborum,

id. 16, 31, 56, § 128.—In neutr. plur.: multa, orum, many things, much:

nimium multa,

Cic. Fam. 4, 14, 3:

nimis multa,

id. Fin. 2, 18, 57:

insulae non ita multae,

not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41:

parum multa scire,

too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

quam minime multa vestigia servitutis,

as few as possible, Nep. Tim. 3, 3:

minime multi remiges,

exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

in multas pecunias alienissimorum hominum invasit,

id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur,

Plin. Ep. 10, 17, 3.—Sometimes multi stands for multi alii, many others:

nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est,

Suet. Caes. 50.—The sing. also is used poet. for the plur., many a:

aut trudit acres hinc et hinc multa cane Apros in obstantes plagas,

with many dogs, Hor. Epod. 2, 31:

multa prece prosequi,

id. C. 4, 5, 33:

multa victima,

Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772:

avis,

id. Am. 3, 5, 4:

tabella,

Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.—In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22:

exstructa mensa multa carne rancida,

Cic. Pis. 27, 67:

multo labore quaerere aliquid,

with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73:

cura,

Sall. J. 7, 4:

sol,

much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100:

multo sanguine ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30, 2:

multum sanguinem haurire,

Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32:

multam harenam mare evomit,

id. 4, 6, 8:

arbor,

id. 7, 4, 26:

silva,

id. 8, 10, 14:

multae vestis injectu opprimi,

Tac. A. 6, 50:

multa et lauta supellex,

Cic. Phil. 2, 27, 66:

aurum,

Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12:

libertas,

Hor. S. 1, 4, 5:

multam salutem dicere alicui,

to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194:

cum auro et argento multo,

Sall. J. 13, 6.—Of time:

Itaque multum diei processerat,

a great part of the day, Sall. J. 51, 2:

ad multum diem,

till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1:

multo adhuc die,

when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44:

multo denique die,

when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22:

multa nocte,

late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

multo mane,

very early, id. Att. 5, 4, 1:

multa opinio, for multorum,

the general opinion, Gell. 3, 16, 1:

velut multa pace,

as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35:

multus homo,

one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.— multi, orum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9:

video ego te, mulier, more multarum utier,

id. ib. —Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction:

tenuis L. Virginius unusque e multis,

Cic. Fin. 2, 20, 62:

unus de multis esse,

id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis;

potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

numerarer in multis,

among the herd of orators, id. ib. 97, 333:

e multis una sit tibi,

no better than others, Ov. R. Am. 682:

multum est,

it is of importance, Verg. G. 2, 272.—In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short:

ne multa: perquiritur a coactoribus,

Cic. Clu. 64, 181:

ne multis: Diogenes emitur,

id. ib. 16, 47:

quid multis moror?

Ter. And. 1, 1, 87.—Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very:

multa reluctari,

Verg. G. 4, 301:

gemens,

id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869:

deos testatus,

id. ib. 7, 593:

invehi,

Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3):

haud multa moratus,

Verg. A. 3, 610.—Rarely in multum:

in multum velociores,

by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.—

In partic.

Too much, overmuch, excessive:

supellex modica, non multa,

Nep. Att. 13, 5.—

In speech, much-speaking, diffuse, prolix:

qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est,

Cic. de Or. 2, 4, 17:

ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim,

id. ib. 2, 87, 358:

nolo in stellarum ratione multus vobis videri,

id. N. D. 2, 46, 119.—

Frequent, frequently present:

in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse,

Sall. J. 96, 3:

multus in eo proelio Caesar fuit,

was in many places, Flor. 4, 2, 50:

hen hercle hominem multum et odiosum mihi!

troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41:

instare,

Sall. J. 84, 1.—Hence, adv., in two forms.

multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.):

salve multum, gnate mi,

Plaut. Trin. 5, 2, 56:

multum vale,

farewell, id. Stich. 3, 2, 40:

hominem ineptum multum et odiosum mihi,

id. Men. 2, 2, 42:

opinor, Cassium uti non ita multum sorore,

not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3:

multum mecum municipales homines loquuntur,

often, id. Att. 8, 13, 2:

non multum ille quidem nec saepe dicebat,

id. Brut. 34, 128:

non multum confidere,

not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25:

sunt in venationibus,

often, frequently, id. ib. 4, 1:

in eodem genere causarum multum erat T. Juventius,

Cic. Brut. 48, 178:

multum fuisse cum aliquo,

to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16:

sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis,

id. Fin. 5, 1, 3:

gratia valere,

to be in great favor, Nep. Con. 2, 1:

res multum et saepe quaesita,

Cic. Leg. 3, 15, 33:

longe omnes multumque superabit,

id. Verr. 2, 5, 44, § 115:

multum et diu cogitans,

id. Div. 2, 1, 1:

diu multumque scriptitare,

id. de Or. 1, 33, 152.—With an adj.:

multum loquaces,

very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5:

mepti labores,

very, Plin. Ep. 1, 9.— Poet. also with comp.:

multum improbiores sunt quam a primo credidi,

much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139:

multum robustior illo,

Juv. 19, 197:

majora,

Sil. 13, 708.— So with infra, post:

haud multum infra viam,

Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20:

haud multum post mortem ejus,

Tac. A. 5, 3:

ut multum,

at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.—

multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).

With comparatives and verbs which imply comparison:

multo tanto carior,

Plaut. Bacch. 2, 3, 76:

pauciores oratores,

Cic. de Or. 1, 3, 11:

facilius atque expeditius iter,

Caes. B. G. 1, 6.—With verbs:

virtutem omnibus rebus multo anteponentes,

Cic. Fin. 4, 18, 49:

multo ceteros anteibant,

Tac. H. 4, 13:

multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse,

Sall. J. 31, 28.—With malle:

multo mavolo,

Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38:

meo judicio multo stare malo, quam, etc.,

Cic. Att. 12, 21, 1.—

With sup. (rare but class.), by far, by much:

quae tibi mulier videtur multo sapientissuma,

Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413:

simulacrum multo antiquissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17:

maxima pars,

id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82:

multo id bellum maximum fuit,

Liv. 1, 11, 5:

pars multo maxima,

id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36:

multo gratissima lux,

Hor. S. 1, 5, 39:

foedissimum,

Quint. 9, 4, 72:

optimum,

id. ib. 26:

pulcherrimum,

id. 1, 2, 24:

utilissima,

id. 2, 10, 1:

maxime,

Auct. Her. 4, 44, 58:

multo maxime miserabile,

Sall. C. 36, 4:

multo maxime ingenio validus,

id. J. 6, 1.—

With particles denoting a difference, far, greatly, very:

multo aliter,

Ter. And. prol. 4:

multo aliter ac sperabat,

far otherwise than, Nep. Ham. 2:

quod non multo secus fieret, si,

not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40. —

In specifications of time, before ante and post, long, much:

non multo ante urbem captam,

Cic. Div. 1, 45, 101:

non multo ante,

not long before, Nep. Eum. 3, 3:

multo ante,

Cic. Fam. 4, 1, 1:

non multo post, quam, etc.,

not long after, id. Att. 12, 49, 9:

haud multo ante solis occasum,

Liv. 5, 39, 2:

multo ante noctem,

id. 27, 42, 13.—

Very rarely with the positive for multum:

maligna multo,

very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.—

Doubled, multo multoque, with comparatives:

multo multoque longior,

far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5:

multo multoque operosius est,

Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.

Comp.: plūs, pluris; in the plur., plures, plura (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.—For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. AElius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.—The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. pleon, pimplêmi; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.

In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.;

so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit!

Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21:

ne plus minusve loqueretur,

Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus anni... postquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.);

so. non longius abesse plus minus octo milibus,

Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.:

speranti plures... venerunt plusve minusve duae,

Mart. 8, 71, 4:

aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

too much... too little, Ter. Hec. 5, 1, 4:

tantum et plus etiam ipse mihi deberet,

Cic. Att. 7, 3, 7:

vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis,

and what is more, Liv. 9, 24, 8:

verbane plus an sententia valere debeat,

Cic. Top. 25, 96: [p. 1174] cf.:

apud me argumenta plus quam testes valent,

id. Rep. 1, 38, 59:

valet enim salus plus quam libido,

id. ib. 1, 40, 63.—

With a partitive gen.:

vultis pecuniae plus habere,

Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,

id. Rep. 1, 4, 7; so,

plus virium,

id. Leg. 1, 2, 6:

plus hostium,

Liv. 2, 42:

plus dapis et rixae multo minus invidiaeque,

Hor. Ep. 1, 17, 51:

in hac causa eo plus auctoritatis habent, quia, etc.,

Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.:

plus ingenii,

id. ib. 1, 14, 22:

Albano non plus animi erat quam fidei,

as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.—

With quam (some examples of which have already been given above):

non plus quam semel,

Cic. Off. 3, 15, 61:

confiteor eos... plus quam sicarios esse,

id. Phil. 2, 13, 31:

ne plus reddat quam acceperit,

id. Lael. 16, 58 et saep.:

non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt,

into not more than, id. Inv. 1, 34, 57:

plus quam decem dies abesse,

id. Phil. 2, 13, 31:

nulla (navis) plus quam triginta remis agatur,

with more than, Liv. 38, 38, 8.—

Without quam:

HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti,

Liv. 24, 44:

plus milies audivi,

Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96:

plus quingentos colaphos infregit mihi,

Ter. Ad. 2, 1, 46:

ferre plus dimidiati mensis cibaria,

Cic. Tusc. 2, 16, 37:

non plus mille quingentos aeris,

id. Rep. 2, 22, 40:

paulo plus ducentos passus a castris,

Liv. 31, 34:

cum plus annum aeger fuisset,

id. 40, 2:

parte plus dimidia rem auctam,

id. 29, 25.—

With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure:

VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44:

ex his alius alio plus habet virium,

Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

alterum certe non potest, ut plus una vera sit,

Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.:

in columba plures videri colores, nec esse plus uno,

id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

annos sexaginta natus es Aut plus eo,

or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11:

plus aequo,

Cic. Lael. 16, 58:

plus paulo,

Ter. Heaut. 2, 1, 8:

paulo plus,

Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1:

plus nimio,

overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99:

uno plus Etruscorum cecidisse in acie,

one man more, Liv. 2, 7, 2.—

In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer:

ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris,

of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4:

ager multo pluris est,

is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.:

quo pluris sint nostra oliveta,

id. Rep. 3, 9, 16:

pluris emere,

dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so,

vendere,

id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300:

aedificare,

Col. 1, 4, 7:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8:

mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo,

Cic. Att. 12, 28, 2:

facio pluris omnium hominem neminem,

id. ib. 8, 2, 4:

facere aliquem pluris,

make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2:

pluris habere,

id. Phil. 6, 4, 10:

aestimare,

id. Par. 6, 2, 48:

ducere,

id. Att. 7, 3, 5:

putare,

id. Off. 3, 4, 18 et saep.—

Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.—

Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.—

Like magis, with an adj.:

plus formosus, for formosior,

Nemes. Ecl. 4, 72.—

In the plur.

Comparatively, more in number:

omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putaram,

Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40:

nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi,

Ter. Hec. 3, 1, 1:

ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent,

Cic. Rep. 2, 31, 55:

multo plura,

many more things, Quint. 3, 6, 28.—

In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61;

1, 34, 52: non possunt una in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem,

id. Imp. Pomp. 7, 19:

quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

Caes. B. G. 1, 18:

plura castella Pompeius tentaverat,

id. B. C. 3, 52:

summus dolor plures dies manere non potest,

Cic. Fin. 2, 28, 93:

pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries,

id. 8, 4, 27:

quae consuetudo sit, pluribus verbis docere,

Cic. Clu. 41, 115:

eum pluribus verbis rogat, ut, etc.,

id. Verr. 2, 4, 28, § 64;

without verba: quid ego plura dicam?

id. de Or. 1, 5, 18:

pluribus haec exsecutus sum,

Phaedr. 3, 10, 59;

also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc.,

what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3:

sed—ne plura—dicendum enim aliquando est—Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem,

id. Fam. 13, 1, 5.—

Esp.: plures.

The mass, the multitude, opp. pauciores, = hoi oligoi, Plaut. Trin. 1, 1, 13.—

Euphemistically, acc. to the Gr. hoi pleiones, the dead:

quin prius Me ad plures penetravi?

Plaut. Trin. 2, 2, 14.—

The greater number, the majority:

plures nesciebant qua ex causa convenissent,

Vulg. Act. 19, 32.

Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Mull.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra):

hujus sunt plurima simulacra,

Caes. B. G. 6, 17:

nos plurimis ignotissimi gentibus,

Cic. Rep. 1, 17, 26:

plurimae et maximae partes,

id. ib. 1, 4, 8:

plurimorum seculorum memoria,

id. ib. 3, 9, 14:

haec plurimis a me verbis dicta sunt,

id. ib. 1, 7, 12 et saep.—In sing.:

me plurima praeda onustum,

Plaut. Rud. 4, 2, 4:

sermo,

Quint. 2, 2, 5:

risus,

id. 6, 3, 85:

res,

id. 6, 1, 51:

exercitatio,

id. 8 prooem. §

28: mons,

very large, Verg. A. 1, 419:

cervix,

id. G. 3, 52:

Aetna,

Ov. Ib. 600.—Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.— Poet.:

medio cum plurimus orbe Sol erat,

very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima qua silva est. thickest, id. ib. 14, 361:

coma plurima,

very thick, id. ib. 13, 844:

sed plurima nantis in ore Alcyone conjux,

mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.—And collect.:

plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos,

many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so,

oleaster plurimus,

Verg. G. 2, 183:

qua plurima mittitur ales,

Mart. 9, 56, 1:

plurima lecta rosa est,

Ov. F. 4, 441.— In neutr. absol. (substant. or adverb.):

ut haberet quam plurimum,

as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39:

caput autem est, quam plurimum scribere,

id. de Or. 1, 33, 150:

ut in quoque oratore plurimum esset,

id. Rep. 1, 27, 123.— Adv.: plūrĭmum:

et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem,

Cic. Rep. 2, 22, 40:

auspiciis plurimum obsecutus est Romulus,

id. ib. 2, 9, 16:

si vero populus plurimum potest,

id. ib. 3, 14, 23; cf.:

qui apud me dignitate plurimum possunt,

id. Rosc. Am. 1, 4:

plurimum aliis praestare,

id. Inv. 2, 1, 1:

ut te plurimum diligam,

id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78:

hoc ego utor uno omnium plurimum,

id. Fam. 11, 16, 2:

quantum (al. quanto) plurimum possunt,

Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.):

plurimum quantum veritati nocuere,

Min. Fel. Oct. 22:

gratulor,

id. ib. 40:

(elleborum) ex aqua datur plurimum drachma,

at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so,

cum plurimum,

id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.—